|
Τα
ρεμάλια είναι
παντοτινά κι
εμείς χρόνια
τώρα επιβιώνουμε
ως έθνος χάρη
στην τσαχπινιά
και τη ρεμαλιά
μας (σκίσε τη
γάτα!). Ο Έλληνας
έχει την ψυχολογία
του αμετανόητου
ρεμαλιού γραμμένη
στο DNA του (επιστροφές
δεν γίνονται
δεκτές). Εγωιστές,
καλοπερασάκηδες,
ζαμανφουτίστες,
τεμπέληδες
(έχουμε και
τις αρετές
μας), άστατοι,
απρόβλεπτοι
(προσέχεις για
να έχεις), τσαμπουκάδες,
αιώνια ανώριμοι
(όχι, δεν το μετράω
για ελάττωμα).
Και παρόλα αυτά
γοητευτικοί
(έναν καθρέφτη!).
Mια χώρα φτωχή,
που τα παίρνει
από τους πλούσιους
συγγενείς της,
για να πληρώσει
τα βερεσέδια
στον μπακάλη
και καταλήγει
να τρώει στα
μπουζούκια
τους λογαριασμούς
Δ.E.H., O.T.E. και EYΔAΠ, για
τα μάτια τής
απέναντι ξανθιάς
(τις μελαχρινές,
ως γνωστόν,
τις παντρεύονται,
οπότε περιμένουν
στο σπίτι με
τα μωρά)... |
Ένας
λαός απρόβλεπτος,
που λατρεύει
τον πρωινό ύπνο
και το αραλίκι,
αλλά έρχεται
δεύτερος σ' εργατικότητα
στον κόσμο μετά
τα τζαπόνια
(δες τι μαθαίνεις
μαζί μου).
Ένα έθνος
καταχρεωμένο,
με καταθέσεις
όμως στην Ελβετία
(sic). Ένας λαός που
πεινάει (θεωρητικά),
αλλά το καλοκαίρι
μένει στο πολυτελές
ξενοδοχείο, στη
διπλανή σουίτα
με τον Άγγλο
που έκανε οικονομίες
όλον τον χρόνο
για να 'ρθει
διακοπές εδώ
που είναι καλά
και φτηνά. Και
του πηδάμε και
την γκόμενα
και τον σπάμε
και στο ξύλο,
άμα ζητήσει
τα ρέστα του,
και τον στήνουμε
και στο αεροδρόμιο
μερικές μέρες,
για να εμπεδώσει
τη δύναμη του
εργατικού κινήματος
στην Ελλάδα,
που διεκδικεί
περισσότερα
λεφτά και λιγότερη
δουλειά. Η Ευρώπη
θέλει να βάλει
την Ελλάδα στο
ένα της παπούτσι,
αλλά το πιο πιθανό
είναι να καταλήξει
η ίδια να περπατάει
ξυπόλητη. Ποιος
άλλος λαός έβγαλε
ποτέ άσμα, με
ενδεικτικούς
για την ψυχολογία
της βαριεστιμάρας
στίχους: "Θα
πουλήσω το ρολόι
και θα πάρω κομπολόι";
(μπορώ;). Που αν
το πεις αυτό
σε Γερμανό θα
πέσει κάτω λιπόθυμος
και θα κάνεις
ένα μικρό Παγκόσμιο
για να τον συνεφέρεις.
Τη ρεμαλοσύνη
μην την κλαις.
Αλλά, ναι, να
τη φοβάσαι, γιατί
δεν ξέρεις ποτέ
τι θα σου ξημερώσει.
|
