|
ΩΡΑ ΜΗΔΕΝ: ΑΠΟ ΠΟΥ ΚΛΑΝΕΙ ΤΟ ΚΑΤΑΡΑΜΕΝΟ ΤΟ ΜΠΑΡΜΠΟΥΝΙ! |
|
Ίσως να είναι και το επικρατέστερο θέμα της εποχής μας αλλά αναρωτηθήκατε ποτέ σας, κυρίες και κύριοί μου, ως σκεπτόμενα και ώριμα άτομα που είστε, από κλάνει αυτό το αναθεματισμένο το μπαρμπουνάκι; Με τυραννήσατε, με βασανίσατε, με πνίξατε στις ερωτήσεις για το πότε και πώς θα μάθετε την τόσο πολυπόθητη απάντηση του ερωτήματος του αιώνα, και ορίστε λοιπόν: η ώρα έφτασε. Πριν όμως κάτσω και αναλύσω το επίμαχο θέμα, θα ήθελα να σας κάνω μια προσωπική ερώτηση αν μου επιτρέπεται φυσικά...αυτό που βασικά με τρώει τόσο πολύ είναι το γεγονός ότι ναι μεν όλοι θέλουν να μάθουν το "κλανιάρικο" σημείο G του μπαρμπουνιού, αλλά κανείς δεν κάθησε κάτω να συλλογιστεί: μα καλά ρε παιδιά, είμαστε σοβαροί; Για όνομα του Χριστού και της Παναγίας πια. Μορφωμένα παιδιά είμαστε. Είναι δυνατόν την σήμερον ημέρα που η μάνα φαϊ δεν έχει να ταϊσει το παιδί της και εμείς καθόμαστε και ασχολούμαστε με τα αέρια των ψαριών! Τέλος πάντων όμως. Ας αρχίσω να αναλύω πριν μου φύγετε και δεν γουστάρω καθόλου να χάσω πελατεία. Λοιπόν, την ερώτηση αυτή την πρωτοσυλλογίστηκα, μετά από μια ηλιόλουστη ημέρα του Ιουλίου, ενώ απολάμβανα το μπανάκι μου σε κάποια παραλία των Χανίων. Εκεί λοιπόν που έβγαινε από μέσα μου η Θαλασσινίδου η ίδια ξαφνικά πετάγονται δύο παράξενες φουσκάλες μέσα από το νέρο. Παραξενεύτηκα ρε παιδιά. Μου ήρθε ο κόσμος ανάποδα σε δευτερόλεπτα. Η φουσκάλα έσπασε και μύρισε. Η μυρωδιά; Δεν περιγράφεται. Αποπνυχτική. Κόντεψα να πάθω εγκεφαλικό. Το μάτι μου ξαφνικά πέρνει πρέφα μια σκιά μέσα στο νερό. Ήταν βέβαια ένα ψάρι, και συγκεκριμένα κόκκινο και σύντομα κατάλαβα ότι επρόκειτο για μπαρμπούνι...το πώς το κατάλαβα είναι άλλη ιστορία. Ήταν δυνατό; Μα θα μπορούσε κανείς να συλλογιστεί ότι ένα μπαρμπούνι, διάλεξε εμένα για να μου την αμολύσει στα κρύα του λουτρού και να φύγει ως τζέντλεμαν χωρίς να τρέχει τίποτα. Είχα πάθει σοκ. Ναι! σοκ! Δεν το πίστευαν τα μάτια μου, μη τι άλλο τα ρουθούνια μου που τράβηξαν τον γολγοθά της κλανιάς μέρα μεσημεριάτικα. Από εκείνη την ημέρα, ορκίστηκα στον Ποσειδώνα πως θα μάθω πάση θυσία το αν η κλανιά ήταν αυθεντική ή φαντασίωση του άρρωστου μυαλού μου. Και πραγματικά, έμαθα και δεν σας λέω τίποτα, κόντεψα να πάθω έμφραγμα. Ορισμένες ποικιλίες ψαριών κλάνουν και ειδικότερα τα μπαρμπούνια και όλα τα σχετικά φαγώσιμα ψαράκια. Ο λόγος είναι η αυτοάμυνα και το μπέρδεμα των εχθρών τους. Όπως για παράδειγμα η σουπιά σας αμπώχνει μισό κιλό PARKER στην μάπα όταν πάτε να την πιάσετε, έτσι και το μπαρμπουνάκι. Γλυκό γλυκό ψαράκι αλλά αν σου κλάσει την έκανες κολλητέ. Θα πάθεις παραλήρημα εγκεφάλου. Αυτό επίσης που έμαθα είναι το σημείο από όπου κλάνει. Ναι, αγαπημένοι μου ακροατές, το μπαρμπούνι έχει κώλο! Και τι κώλος!!! Χασαπομάχαιρο το κολαράκι του, το οποίο πρέπει να το βάλεις στο μικροσκόπιο για να το δεις καθαρά. Μπαρμπούνι ΠΑΟΥΕΡ που λέει και η πιάτσα. Φυσικά δεν περιμένατε να εξελικτεί έτσι η ιστορία αλλά το να έχετε προβληματιστεί δεν με παραξενεύει καθόλου. Εξάλλου εγώ το άρχισα. Πάντως, όποιος θέλει να ασχοληθεί και σοβαρά με το θέμα, του έχω εργασία: όταν κλάνει το μπαρμπούνι, κάνει θόρυβο ή είναι τζούφια; ιδού η ερώτηση λοιπόν. Σχετικές ερωτήσεις, τις οποίες θα σας πρότεινα να μου γράψετε τις απαντήσεις σας είναι: α. Αν του κλάσουμε εμείς του μπαρμπουνιού, τι θα κάνει; β. Αν όλα τα ψάρια έκλαναν, τι θα γινόταν πιο πρώτα; Το μπαμ στην παγκόσμια παραγωγή προπανίου ή το άνοιγμα χιλιάδων μαγαζιών με ασφυκτιογόνες μάσκες; γ. Αν η Καρέτα-Καρέτα είχε συγκένεια πισινή με το μπαρμπούνι, θα υπήρχαν ακόμα οι σύλλογοι διάσωσής της; δ. Αν είσασταν μπαρμπούνι, πώς θα νοιώθατε για την όλη διάσταση του θέματος; ε. Όλοι ξέρουμε τις γνωστές αμπούλες που σπάγαμε μέσα στην τάξη του σχολείου για να τρομάζουμε τα κοριτσάκια και να διαολίζουμε τους καθηγητές. Αν το μπαρμπούνι λοιπόν, είχε βγεί στην αγορά με χρήση ίδια με την αμπούλα, πώς θα το κάναμε κλάνει; Θα το πιέζαμε μέχρι να την αμολύσει ή θα το τρομάζαμε μέχρι να τα "κλάσει" από το φόβο του; Λοιπόν, παιδιά, περιμένω τις απαντήσεις σας. Οι ωραιότερες απαντήσεις θα βγούν στον αέρα. Τρεχάτε λοιπόν. Ψάξτε το το θέμα. Αξίζει μια προσπάθεια. Εδώ εμένα τελείωσε το έργο μου. Σύντομα κοντά σας με κάτι τρομακτικά ενδιαφέρον!!! Ο δικός σας για πάντα Αμπούντα ( το θύμα του μπαρμπουνιού) |
|
|
|
